Door plastic kijken
Toen ik 3 jaar was hadden wij een kist vol blokken; daarin glinsterde een rood, hard-plastic doosje. Dat was de schat van de kist, als je het te pakken had hield je het triomfantelijk omhoog en hield het plastic voor één oog: een sprookjesachtige rode wereld.
Nu ben ik veel ouder en plastic is geen sprookje meer: het is overal om me heen, ik zit er midden in! Soms heb ik het gevoel dat ik erin in stik.
Ik wil graag terug naar het plasticrode sprookje; en soms lukt dat, bijvoorbeeld als ik door een stukje plastic of netje heen kijk .
